Ellerimi tut sevgilim ve beni gizli bahçene götür
Vahşetin insan suretine gizlenmiş çizgilerinden bir bıçak gibi çek al beni
İndir istersen gene acımasız darbelerini kalbime bir bir
Bu gördüklerinin hepsi benim suçum
Sen de bil gerçeği onlar gibi
O gülüşmelerde gizli kalan mana düşündüğün gibi değil
Yeminler edebilirim kapında gecelerce bekleyenin ben olmadığıma
Kendini yanımda günahkâr hissetme
Kirlettim bu dünyayı en az sen ve onlar kadar
Şimdi karşında başımda bir hare ile durduğum yalan
Bu kadar düşmüş birini kollarına sarıp
Tatlı öpücüklerinle unuttururken ve unuturken her şeyi
Duyacakların bir ok gibi saplanacak belki de zihnine
Anlasana zehrimi akıtmaktayım ruhuna yavaş yavaş
Al beni kollarına sor bir bir tüm günahlarımı
Ne bir teşekkür et ne bir teşekkür bekle
Kim olduğunu söyleme kim olduğumu hiç bilemezsin
Bir tek fikirle zikret aşkını ki dünya iki kişilik olsun
Elimde yaşamaya değecek son bir şey olsun
Ölülerimize ağlamaya bir son verelim artık seninle
Vahşi bir hayvan gibi büyütürken korkularımızı
Hayatta kalan tek dost içimizdeki çocuk mu olsun
Kutsal bir süstür gözlerimizdeki fer
Onu da karanlık gecenin koynuna bırakmayalım bu kez
Özlem ÖZBEK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder